به منظور مطالعه کیفیت زندگی ورزشکاران رشته های انفرادی و دسته جمعی و مقایسه آنان در پانزده مولفه بهزیستی مادی، بهزیستی بدنی، رشد فردی، روابط زناشویی، رابطه با فرزند، رابطه با اقوام، روابط اجتماعی، رفتار نوع دوستانه، رفتار سیاسی، ویژگی های شغلی، روابط شغلی، رضایت شغلی، رفتار خلاق/زیبایی شناسانه، فعالیت ورزشی و رفتار در تعطیلات، که جملگی در یک هویت یکپارچه، ابزار معتبری برای سنجش کیفیت زندگی به شمار می روند، پرسشنامه روا و پایای کیفیت زندگی (بین 895 زن و مرد ورزشکار از بیست رشته ورزشی با میانگین سنی 15 تا 40 سال) در شانزده استان ایران توزیع شد. نتایج نشان داد که کیفیت زندگی زنان ورزشکار رشته های انفرادی در مقایسه با کیفیت زندگی زنان ورزشکار رشته های دسته جمعی برتری داشت و این برتری به عناصر بهزیستی مادی، رابطه با فرزند، و رفتار در تعطیلات مرتبط بود. در مقابل، کیفیت زندگی مردان ورزشکار رشته های دسته جمعی از کیفیت زندگی مردان ورزشکار رشته های انفرادی برتر بود و این برتری به عناصر بهزیستی مادی، رابطه با اقوام، رابطه شغلی، رضایت شغلی و رابطه با همسر مربوط بود. تفاوت های مذکور و تعامل جنسیت، نوع ورزش، مورد بحث قرار گرفته است.

هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط استحکام ذهنی و تعهد ورزشی ورزشکاران رشته های تیمی و انفرادی بود. 196 نفر از ورزشکاران به روش نمونه گیری دردسترس از رشته های ورزشی تیمی و انفرادی انتخاب شدند و پرسش نامه های تعهد ورزشی اسکان لن و همکاران (1993) و استحکام ذهنی کلاف و همکاران (2002) را تکمیل کردند. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین استحکام ذهنی و تعهد ورزشی ورزشکاران رشته های ورزشی تیمی و انفرادی رابطه وجود دارد و میزان ارتباط استحکام ذهنی و تعهد ورزشی در ورزشکاران انفرادی از تیمی بیشتر بود. همچنین، نتایج رگرسیون چندمتغیره نشان داد که می توان براساس میزان استحکام ذهنی به صورت معناداری تعهد ورزشی ورزشکاران را پیش بینی کرد. براساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که احتمالاً استحکام ذهنی ورزشکاران در میزان تعهد ورزشی ورزشکاران اهمیت دارد؛ بنابراین، رشد استحکام ذهنی می تواند تعهد ورزشی ورزشکاران را بهبود ببخشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: نظریه زیستی سیستم های فعال ساز رفتاری گری، یکی ازنظریه های مهم در حیطه تبیین تفاوت های فردی است. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه فعالیت سیستم های مغزی- رفتاری بین ورزش کاران رشته های انفرادی و گروهی بود.روش: طرح پژوهش حاضر به لحاظ نوع طرح، از نوع پژوهش های مقایسه ای و جامعه آماری آن را، ورزش کاران رشته های ورزشی اصفهان و شهرکرد تشکیل می دادند که به طور حرفه ای در سال 1394 در حال فعالیت بودند. نمونه های موردنظر در این پژوهش 120 نفر، شامل چهار گروه سی نفری از ورزشکاران رشته های ورزشی انفرادی (بدن سازی و دوچرخه سواری) و گروهی (ایروبیک و فوتبال) بودند که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه شخصیتی گری- ویلسون بود که توسط شرکت کنندگان تکمیل شد. داده ها با استفاده از نرم افزار «اس پی اس اس» و تحلیل کوواریانس (به دلیل تفاوت معنادار متغیرهای جمعیت شناختی بین دو گروه) تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد از بین شش مولفه پرسشنامه شخصیتی گری- ویلسون، در مولفه روی آوری بین ورزشکاران رشته های انفرادی و گروهی تفاوت معناداری وجود دارد. در مورد سایر متغیرهای پژوهش، تفاوت معناداری مشاهده نشد.نتایج: از این یافته ها می توان نتیجه گرفت که مولفه روی آورد سیستم مغزی- رفتاری (که به معنی جستجوی فعالانه تقویت کننده های مثبت است) ممکن است در انتخاب رشته های ورزشی انفرادی و گروهی نقش داشته باشد.

هدف از این پژوهش مقایسه عوامل مربوط به شادکامی بین ورزشکاران رشته های انفرادی و تیمی دانشگاه تهران بود که به همین منظور 144 دانشجوی شرکت کننده در ورزش های انفرادی و 138 دانشجوی شرکت کننده در ورزش های تیمی مسابقات المپیاد سال 1383 انتخاب شدند و اطلاعات لازم در خصوص میزان شادکامی و عوامل مربوط به آن با استفاده از پرسشنامه شادکامی اکسفورد که روایی آن در داخل کشور تعیین شده است، جمع آوری شد. پس از دسته بندی داده ها با توجه به توزیع داده ها از آزمون آماری T مستقل برای مقایسه گروه ها استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که میزان رضایت از زندگی، سلامت روانی و خلق مثبت ورزشکاران تیمی بیشتر از ورزشکاران انفرادی بوده است، اما در خصوص عوامل عزت نفس و کارآمدی هر دو گروه در یک سطح قرار داشتند. با این حال، میزان شادکامی دانشجویان شرکت کننده در ورزش های تیمی بیشتر از دانشجویان شرکت کننده در ورزش های انفرادی بوده است.

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه میزان استفاده و میزان سودمندی حاصل از راهبردهای خود تنظیمی در میان ورزشکاران بود. جامعه آماری این پژوهش را 260 ورزشکار مرد و زن از استان های آذربایجان شرقی و غربی از رشته های مختلف گروهی و انفرادی تشکیل می دهند که حداقل پنج سال سابقه ورزشی دارند. به همین منظور 163 ورزشکار به صورت تصادفی ساده به عنوان گروه نمونه انتخاب شد. شرکت کنندگان پرسش نامه مقیاس تنظیم احساسات (2007,Terry & et al) را تکمیل کردند که شامل 37 مورد از استراتژی تنظیم خلق (خستگی، خشم، افسردگی، سردرگمی، سرزندگی و تنش) بوده و میزان استفاده و سودمندی این استراتژی ها را می سنجد. روایی صوری این پرسش نامه توسط 10 نفر از روان شناسان ورزشی تایید شده است. پایایی پرسش نامه نیز از طریق مطالعه راهنما برای پایایی درونی سوالات روی تعداد 10 پرسش نامه به دست آمد (P,R=0.76<0.05). از آمار توصیفی برای توصیف جمعیت نمونه و آمار استنباطی روش آزمون تحلیل واریانس یکطرفه در سطح معنی داری P<0.05 استفاده شد.نتایج نشان داد که «دوش گرفتن» برای خستگی، «سخنان نیروزا» برای تنش، «عملی کردن احساس» برای سرزندگی، «اجتناب از عامل احساس» برای سر درگمی، «تنها بودن» برای خشم و «کنترل افکار به شکل مثبت» برای افسردگی بیشترین میزان به کارگیری را داشتند. اثربخش ترین راهبردها برای هر بعد خلقی عبارت بودند از: «اجتناب از عامل احساس» برای خشم، افسردگی و سر درگمی با نسبت های متفاوت، «دوش گرفتن» برای خستگی، «کنترل افکار به شکل مثبت» برای تنش و «گوش دادن به موسیقی تند» برای سرزندگی. نتایج تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که از لحاظ میزان به کارگیری، در ابعاد خلقی خستگی و سردرگمی و از لحاظ میزان سودمندی در ابعاد خلقی افسردگی، سرزندگی و تنش، تفاوت های معنی داری بین گروه ها وجود دارد (P<0.05). با توجه به شناسایی استراتژی های موثر در تنظیم خلق می توان گفت که افراد می توانند خلق خود را کنترل کنند و خلق منحصرا عکس العملی به عوامل خارجی نیست. با توجه به رابطه بین خلق و عملکرد، بررسی تحقیقات بیشتر در این زمینه پیشنهاد می شود.